Plakkerdeplak met heel veel zeer dunne houtjes op de achterwand. Netjes om het raam heen en niet scheef graag….Valt nog niet mee.
Als achtergrond van de module heb ik een poster laten maken van een foto uit eigen archief. Ooit gemaakt op een mistige dag in Drenthe.
Aan de voorkant komen zes vouwdeuren om de Spitfire naar binnen/buiten te kunnen rijden. Een U-profiel aan de bovenkant dient als geleider.
Nu de muren en de overspanning stevig aan elkaar vast zitten ga ik verder met de achterwand.
Het gaat nogal een grote constructie worden om de Spitfire een beschermend hok te geven. Flinke overspanning met veel hout. Buigen, plakken, drogen en dat meerdere malen.
Als je absoluut géén idee meer hebt wat je nu weer eens moet gaan bouwen op treinengebied grijp ik maar even terug naar de tijd dat ik plastic-model-vliegtuigjes met Velpon in elkaar plakte. Misschien breng ik het er nu beter van af.
Na een half jaar knutselen is de module gereed om geshowd te worden. Waar en wanneer weet ik echt niet, we zien wel.
De bouw van de “Houthandel-module” nadert zijn voltooing. Tijd om allerhande grut aan te brengen zoals lampen en vuilcontainers.
Een houthandel moet toch ten minste beschikken over een flinke cirkelzaag. Nou dat komt voor elkaar!
Dit keer vul deze injectiespuit met houtlijm vermengd met Tamiya-zwart. Zo kan ik beter teer nabootsen tussen de betonplaten.
Na de eerste mislukte poging heb ik nu wéér de nodige uren doorgebracht met het spelen met diodes, leds, relais’, weerstanden en soldeer. Uiteindelijk is het gelukt! Volgende keer ga ik toch maar voor het ‘KISS’-principe.