Op verzoek van een paar kritische lezers die de paaltjes onder de frieslijst niet mooi vinden ben ik maar even aan de slag gegaan om het te veranderen.
De Amerikaanse 80-ton three truck Shay locomotive, eigendom van de “Preiser Modelbahn Gemeinschaft”, is nu voorzien van een Tran-decoder. Zo’n kleine betrouwbare decoder is gemakkelijk onder te brengen in de tender van de locomotief.
Alhoewel het een hoop gepriegel is, lijkt mij een beveiligde overweg wel op zijn plaats. Alles uitmeten, boren, lijmen en vastzetten dus. Later worden m.b.v. reed-contacten de slagbomen geactiveerd. Maar eerst even het zichtbare gedeelte onder handen nemen.
Om auto-ongelukken te voorkomen wordt het hoog tijd om een afrastering te plaatsen langs de Fallerweg D321. Ik zit niet te wachten op neerstortende voertuigjes, hoe klein ze dan ook mogen zijn.
Voorlopig einde van de lijn. Tegen een zacht stootkussen en harde schroef komt de 2200 tot stilstand. Na een poosje bovengronds bouwen is het tijd om het inwendige van de baan op te knappen.
Het wordt hoog tijd dat de bleke ondergrond een kleurtje krijgt en ik even niet hoef te gipsen in Preiserland. Een bruinebonenpotje gevuld met sterkverdunde grijze acrylverf en een natte lap lenen zich prima voor dit expressionistische onderdeel.
Met restanten van gedroogd Rotband-gips in grof en fijn voorzie ik de rivierbedding van de nodige scherpe rotsen, waar je in het echt zo heerlijk je tenen aan kan stoten en openhalen.
Een poosje geleden waren op de te maken landweg, een aantal klinkerformaties neergelegd. Natuurlijk kan het niet zo blijven. En omdat ik toch zo lekker met gips bezig ben, ook maar meteen even de landweg onderhanden nemen.
Ter voorkoming dat straks het “water” wegloopt, leg ik dit keer een stuk aluminiumfolie in de rivierbedding. De transparante lak vreet namelijk erg snel door het piepschuim en komt dan op de verkeerde plek terecht.
Het uiteindelijk resultaat van al mijn kraswerk is door de welstandscommissie afgekeurd. Uithuilen en opnieuw beginnen. Een stukje muurplaat biedt uitkomst en i.p.v. krassen wordt het snijden in verstek.
Langzaam groeit de “piepschuimberg” naar het gewenste niveau. De autotunnel is inmiddels afgedicht zodat bij zolderlekkage de autootjes in elk geval droog staan. Natuurlijk wordt de ingang nog op maat gemaakt.